Do każdej podróży przygotowuje się bardzo starannie

Czy podróże są Pana pasją?
Pasja to zbyt duże słowo. Podróże są dla mnie raczej miłą odmianą, oderwaniem się od codziennych obowiązków i problemów, formą ładowania akumulatorów. Nie jestem rasowym globtroterem, a najczęściej klientem pewnego biura podróży, z którym podróżuję już od kilkunastu lat. Są to głównie wycieczki objazdowe o bogatym programie i tak ogromnej liczbie bodźców, że dopiero po powrocie do domu spokojnie można to wszystko przetrawić. Ten dynamizm jednak mi odpowiada. Także wtedy, gdy decyduję się na wyjazdy prywatne, staram się narzucić sobie ambitny program, aby jak najwięcej zobaczyć, jak najwięcej przeżyć.
Co Pana fascynuje w podróżach?
Przede wszystkim poznawanie nowych miejsc albo miejsc, które znam z literatury, filmu. Swoje wyobrażenia o nich mogę wtedy skonfrontować z rzeczywistością. W wędrówkach po Petersburgu towarzyszyli mi bohaterowie powieści Dostojewskiego, zaś „Frantic” Polańskiego wytyczał szlak spacerów po Paryżu. Film „Casino Royale” z kolei skłonił mnie kiedyś do odwiedzenia Czarnogóry. I wcale się nie rozczarowałem. Szczególnie bliskie są mi miasta. Zarówno te wielkie, w których można się zagubić, jak i te małe, prowincjonalne miasteczka, jak choćby te we Włoszech. Uwielbiam się po nich włóczyć, krążyć po ulicach, zaułkach, placach, zaglądać na podwórka, oddychać atmosferą tych miejsc. No i oczywiście muzea, galerie, wystawy, obrazy do których ciągle wracam. Udana podróż nie może się bez nich obyć.
Zapadła Panu w pamięci jakaś jedna, konkretna podróż?
Trudno powiedzieć. Każda z podróży była inna, a przez to interesująca. Każda w jakiś sposób wzbogacała i pozostawała w pamięci. Jeśli jednak miał bym wybrać tę jedną, najważniejszą, to niewątpliwie byłaby to podróż do Izraela - Jerozolimy, Betlejem, Nazaretu na pustynię Negew, nad Jezioro Genezaret. Momentem szczególnym tej podróży pielgrzymki była obecność przy Ścianie Płaczu. Dotknięcie tych kamieni było ukoronowaniem wszystkich moich dotychczasowych podróży.
Jak planuje Pan podróż?
Do każdej podróży przygotowuję się bardzo starannie. Zbieram informacje, czytam, studiuję plany miast. Staram się wyposażyć nie tylko w praktyczne wskazówki ułatwiające podróż, ale też poznać historię i kulturę kraju lub regionu, który zamierzam odwiedzić. Wyjazdy z biurem podróży zwalniają mnie z wielu zabiegów organizacyjnych, gdy jednak jadę indywidualnie, planuję wszystko w najdrobniejszych szczegółach: godziny otwarcia muzeów, ceny biletów, komunikacja miejska itd. Podróż nie kończy się z chwilą powrotu do domu. Ona trwa nadal. Jeszcze raz sięgam do przewodników, zakupionych w podróży albumów, wykonanych zdjęć.
Gdzie w tym roku udało się Panu wyjechać?
Tegoroczny wyjazd do Iranu był niewątpliwie jedną z najbardziej egzotycznych z moich podróży. Atrakcyjną, pełną słońca była również podróż do południowych Włoszech - nad Zatokę Neapolitańską, na Wybrzeże Amalfitańskie i Capri, gdzie szukałem śladów Sofii Loren i Clarka Gable’a z filmu „Zaczęło się w Neapolu”.
Co chciałby Pan jeszcze zobaczyć?
Od lat planuje wyjazd na północ - do Norwegii, Szwecji, Finlandii, krajów, których jeszcze nie odwiedziłem. Pięknie byłoby tez podróżować po szkockich wrzosowiskach lub zielonych polach Irlandii. Z wiekiem maleje u mnie zapotrzebowanie na słońce, szukam stref bardziej umiarkowanych. Jeśli chodzi o miasta to bardzo chciałbym zobaczyć Nowy Jork.