To nie obowiązek tylko prawo

<!** Image 1 align=left alt="Image 197316" >1. Na jakiej podstawie studenci mogą korzystać z ubezpieczenia zdrowotnego?

W sytuacji, gdy osoba będąca w wieku 18-26 lat uczy się stacjonarnie, jest ubezpieczona z racji ubezpieczenia rodziców. Gdy student pracuje, ubezpiecza go pracodawca. Jeśli rodzice nie są ubezpieczeni - student powinien skontaktować się ze swoim dziekanatem, wówczas uczelnia zgłasza go do ZUS-u i opłacanie składek studenta też nie obchodzi. Może się też zdarzyć, że ma ponad 26 lat i nadal się uczy, wtedy rodzice muszą go wymeldować z ubezpieczenia i uczelnia za niego płaci składki. Ubezpieczonym przez rodziców można być tylko do 26. roku życia.<!** reklama>

2. Co student powinien mieć ze sobą, gdy trafia do szpitala, czy przychodni?

Jeśli idzie do lekarza, powinien mieć przy sobie przynajmniej aktualną legitymację studencką. W większości przypadków to wystarcza, ale niekiedy lekarze żądają zaświadczeń ZUS-owskich. Może się zdarzyć, że osoba studiująca potrzebuje pomocy medycznej, a nie ma przy sobie żadnego dokumentu. Gdy trafia do szpitala, to w ciągu 30 dni od chwili przyjęcia musi dostarczyć dokument. W razie leczenia w przychodni - pacjent ma na to tydzień.

3. Wybór lekarza pierwszego kontaktu to dla studenta konieczność, obowiązek?

O obowiązku nie ma mowy. To prawo do bezpłatnej opieki zdrowotnej i wygoda. Ale lepiej zawczasu wybrać lekarza, załatwić formalności. Tak na wszelki wypadek. Szczególnie, gdy ktoś mieszka np. w Olsztynie, a studiuje w Toruniu, czy odwrotnie. Nie da się ukryć, że tak samo jak wszyscy dorośli, studenci swoje w kolejkach odstać muszą. Nie mają żadnych ulg, przywilejów. Trzeba jednak pamiętać, że gdy pomoc lekarska potrzebna jest nagle, a ktoś nie wybrał lekarza, ma prawo iść do dowolnej placówki, która ma z NFZ umowę, a ona ma obowiązek pomocy medycznej udzielić. (ml)

Jan Raszeja jest rzecznikiem kujawsko-pomorskiego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia